บทกลอนอาลัยแด่อดีตครูผู้เสียสละ

แบ่งปัน

เมื่อวันที่ 19 ม.ค.2554  ผมได้ไปร่วมงานฌาปนกิจศพ "ครูสง่า  ม่วงชุม" อายุ 88 ปีเศษ ที่วัดศาลเจ้า อ.เมือง จ.ราชบุรี สาเหตุที่ไปเพราะเป็นพ่อของเพื่อนผมเอง  ช่วงก่อนกระทำพิธัฌาปนกิจศพ พิธีกร ได้อ่านประวัติของ ครูสง่า ม่วงชุม ให้ฟัง ผมจึงทราบว่าท่านเป็นอดีตครูเก่าแก่มาก เคยสอนอยู่ที่ จ.อุตรดิตถ์ และย้ายมากรุงเทพ พอสงครามโลกครั้งที่ 2 ก็ย้ายมาสมัครเป็นครูน้อยที่โรงเรียนวัดศาลเจ้า และไต่เต้าได้เป็นถึงครูใหญ่โรงเรียนวัดศาลเจ้า และครูใหญ่โรงเรียนวัดคุ้งกระถิน ท่านลาออกก่อนเกษียณมาทำสวน ดูแลบุตรธิดา และยังบวชเป็นพระ เพื่อศึกษาวิชานำมารักษาโรคภัยไข้เจ็บให้ผู้คนหลายครั้งหลายตอน  ปัจจุบัน ภรรยาท่านเสียชีวิตแล้ว และบุตรธิดาจำนวน 8 คนของท่าน เสียชีวิตแล้วถึง 7 คน คงเหลือเพื่อนผมคนนี้คนเดียวที่เป็นธุระจัดงานศพให้พ่อ....

งานฌาปนกิจศพครูสง่าฯ เป็นไปอย่างเรียบง่าย...ผู้คนแลดูบางตา...มีการอ่านกลอนไว้อาลัยแด่..ครูสง่า  ม่วงชุม ซึ่ง พระทินภัทร อาภสสโร วัดศาลเจ้า ประพันธ์เป็นธรรมบรรณาการแด่ "คุณครูสง่า ม่วงชุม" และเจ้าภาพได้ถ่ายสำเนาแจกบทกลอนไว้อาลัยนี้ให้แขกที่มาร่วมงานทุกคน...พร้อมของชำร่วยเป็นกระเป๋าสตางค์เล็กๆ สีทอง

หลังจากผมได้อ่านบทกลอนไว้อาลัยฯ รู้สึกว่าอยากนำมาบันทึกและเผยแพร่ไว้ในบล็อกนี้...เพราะมีหลายตอนที่กล่าวถึงความเป็น "ครู" และ "ความมีชีวิตพอเพียง" ซึ่งอาจจะนำมาใช้เป็นแบบอย่างของครู และใช้ในการดำรงชีวิตปัจจุบันก็ได้  และอีกประการก็เพื่อเป็นเกียรติแก่ครูสง่า ม่วงชุม อดีตครูผู้เสียสละ ผู้วายชนม์ อีกทางหนึ่งตามที่เจ้าภาพอุตส่าห์ถ่ายสำเนาแจกจ่ายให้...ลองอ่านดูนะครับ

อาลัย "คุณพ่อสง่า ม่วงชุม"

กราบเท้าพ่อ น้ำตาหยด รดน้ำศพ

เมื่อยามพลบ วันฟ้าหม่น จนโหยหา

นึกไม่ถึง กาลแปรผัน วันร้างรา

ลูกหลานโศรก ร่ำหา แสนอาลัย

ต่อแต่นี้ ไม่มีแล้ว "พ่อสง่า"

ไม่มีแล้ว หมอชรา พึ่งอาศัย

ไม่มีครู ผู้อารีย์ มีน้ำใจ

พ่อสง่า จากไป ขาดร่วมโพธิ์

พ่อเคยสอน อ่านเขียน เรียนภาษา

ทั้งความรู้ นอกตำรา การต่อสู้

ฝึกลิขิต ปุจฉา ประสาครู

ทำให้ดู อยู่ให้เห็น เป็นประจำ

สร้างครอบครัว อุ่นหนา ลูกอาลัย

เลิกงานไป ไม่เสสรวล  ชวนถลำ

จับจอมเสียม เข้าสวน ชวนกันทำ

เป็นผู้นำ เป็นพ่อครู อยู่พอเพียง

จากครูน้อย คอยอบรม บ่มสอนศิษย์

ประสาทวิทย์ เด็กน้อย คอยส่งเสียง

เป็นครูใหญ่ ที่มีใจ  ไมเอนเอียง

เพื่อหวังเพียง เด็กไทย ได้เจริญ

สามสิบหกปี แห่งการอยู่ เป็นครูสอน

พ่อไม่ห่อน หลงมนต์ คนสรรเสริญ

คุ้งกระถิน ทั้งตำบล คนยลเยิน

ลูกเจริญ ได้เพราะพ่อ ก่อกรรมดี

ขอความรัก ทั้งหลาย อย่าตายจาก
ทั้งลมปาก อย่าระคาย ให้เสื่อมศรี
รักษาชื่อ พ่อไว้ ตราบนานปี
แผ่คุณงาม ความดี ของพ่อไป

กราบเท้าพ่อ น้ำตาตก วันยกศพ
หากชาติภพ มีจริง สิ่งใฝ่ฝัน
ลูกวิงวอน บวงสรวง ปวงเทพไทย
นำพ่อไป สู่สวรรค์ นิรันดร์เทอญ

**************************************
ประพันธ์เป็นธรรมบรรณาการแด่ "คุณครูสง่า  ม่วงชุม" โดย พระทินภัทร อาภสสโร วัดศาลเจ้า
เนื่องในวันฌาปนกิจศพ 19 ม.ค.2554